27 October 2010

Σεισάχθεια.Η Άννα

Κι αυτό που με μαγεύει περισσότερο είναι η γαλήνη μας,η πλήρης ηρεμία,που,ενώ είμαστε ευτυχείς,δεν το φωνάζουμε,σαν να μην έχουμε ούτε λίγο ενθουσιαστεί.Μ'αρέσει που αυτό το τόσο σπάνιο το αντιμετωπίζουμε σαν αναμενόμενο και φυσικό.Ακόμα και τα σώματά μας υπακούν σ'αυτή την ηρεμία και το πάθος στα φιλιά και στ'αγκαλιάσματα είναι γνήσιο.Σαν κάθε ανάσα να βρίσκεται ακριβώς εκεί που πρέπει, δε μας περισσεύει ούτε ένας αναστεναγμός.Φαίνεται πως υπάρχουν στιγμές που το αλλόκοτο γίνεται απλώς αποδεκτό,γιατί η ανάγκη για αλήθεια φτιάχνει από μόνη της αλήθεια.Όπως μια ατόφια επιθυμία για ομορφιά γεννάει την ομορφιά.
  Κι είναι σαν να τα ζω όλα για πρώτη φορά.Σκέφτομαι πως το ιδανικό είναι να ξεχνάς και να θυμάσαι κατά βούληση.Η μνήμη κλέβει το μεγαλείο του πρωτόγνωρου.Η λήθη είναι καμιά φορά πιο σημαντική.




No comments:

Post a Comment