Σεισάχθεια.Η Άννα

Κι αυτό που με μαγεύει περισσότερο είναι η γαλήνη μας,η πλήρης ηρεμία,που,ενώ είμαστε ευτυχείς,δεν το φωνάζουμε,σαν να μην έχουμε ούτε λίγο ενθουσιαστεί.Μ'αρέσει που αυτό το τόσο σπάνιο το αντιμετωπίζουμε σαν αναμενόμενο και φυσικό.Ακόμα και τα σώματά μας υπακούν σ'αυτή την ηρεμία και το πάθος στα φιλιά και στ'αγκαλιάσματα είναι γνήσιο.Σαν κάθε ανάσα να βρίσκεται ακριβώς εκεί που πρέπει, δε μας περισσεύει ούτε ένας αναστεναγμός.Φαίνεται πως υπάρχουν στιγμές που το αλλόκοτο γίνεται απλώς αποδεκτό,γιατί η ανάγκη για αλήθεια φτιάχνει από μόνη της αλήθεια.Όπως μια ατόφια επιθυμία για ομορφιά γεννάει την ομορφιά.
  Κι είναι σαν να τα ζω όλα για πρώτη φορά.Σκέφτομαι πως το ιδανικό είναι να ξεχνάς και να θυμάσαι κατά βούληση.Η μνήμη κλέβει το μεγαλείο του πρωτόγνωρου.Η λήθη είναι καμιά φορά πιο σημαντική.

Restless Movie Trailer HD - 2011

στην πόλη μου.

                                                       και έτσι κοιτάω τα σύννεφα,
                                               δες τα πως ταξιδεύουν.

St. Vincent - Jesus Saves, I Spend

French Navy

you may say i'm a dreamer

but i'm not the only one.

Πώς ο κόσμος έγινε χρωματιστός-Zarko Petan

 Κάποτε,στους πολύ πολύ παλιούς καιρούς,

ο κόσμος δεν ήταν χρωματιστός όπως σήμερα.

Ήταν σαν ένα κομμάτι άσπρο χαρτί προτού κάποιος το γεμίσει με γράμματα και σχέδια.Όλα ήταν κάτασπα : ο ουρανός και η θάλασσα, τα βουνά και τα λιβάδια, τα ποτάμια και τα δάση.

 Μια μέρα, ο Αλέξης, που αργότερα θα γινόταν ένας διάσημος ζωγράφος, πήρε για δώρο μια κασετίνα με νερομπογιές.

- Τι να κάνω με τις νερομπογιές ; ρώτησε τη μαμά του.

-Ζωγράφισε.

-Τι να ζωγραφίσω ;

-Να, χρωμάτισέ τα όλα με τη σειρά.Τον ουρανό και η θάλασσα, τα βουνά και τα λιβάδια, τα ποτάμια και τα δάση.

 Ο Αλέξης πήρε  από την κασετίνα το πιο μεγάλο πινέλο. Το βούτηξε στο γαλάζιο χρώμα κι άρχισε να βάφει  τον ουρανό που απλωνόταν από πάνω τους. Επειδή δεν ήταν συνηθισμένος σ΄αυτήν τη δουλειά, δεν άπλωνε το χρώμα ομοιόμορφα. Σε μερικά σημεία έβαλε τόση πολλή νερομπογιά,

ώστε μερικές πελώριες σταγόνες της έπεσαν στη θάλασσα και στα ποτάμια. Έτσι οι θάλασσες και τα ποτάμια έγιναν κι αυτά γαλάζια.

 Ύστερα ο Αλέξης καταπιάστηκε με τα βουνά. Τα χρωμάτισε με γκρίζο χρώμα.Αλλά του τέλειωσε γρήγορα κι έτσι οι κορυφές των βουνών έμειναν άσπρες όπως και πρίν.

 Στα λιβάδια και στα δάση άπλωσε πράσινη νερομπογιά. Με τα πιο μικρά πινέλα γέμισε τα λιβάδια με πολύχρωμες πιτσιλιές.

Αυτές ήταν τα λουλούδια.

 Όταν ξόδεψε όλα του τα χρώματα, φώναξε τη μαμά του και της είπε :

-Κοίτα, μαμά, άλλαξα τον κόσμο.

Αλλά η μαμά του απάντησε :

-Δεν τον άλλαξες, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Τον χρωμάτισες μονάχα.

Έτσι ο κόσμος έγινε χρωματιστός.

Η ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη είναι σαν τον καθρέφτη. Όταν αγαπάς κάποιον γίνεσαι ο δικός του καθρέφτης κι αυτός γίνεται δικός σου.

Σκεφτόμαστε πολύ λιγότερο απ'όσο ξέρουμε,ξέρουμε πολύ λιγότερο απ'όσο αγαπάμε,αγαπάμε πολύ λιγότερα απ'αυτά που υπάρχουν, και σ'αυτό το συγκεκριμένο βαθμό είμαστε πολύ λιγότερο απ'αυτό που πραγματικά είμαστε!

Είναι ευκολότερο και πιο σίγουρο γι'αυτόν να μένει μόνος, έστω κι αν νιώθει μια φυσική παρόρμηση να σχετιστεί με άλλους, παρά ν'αφεθεί στον κίνδυνο να τον πληγώσουν.

Ο κάθε άνθρωπος αγαπά με το δικό του περιορισμένο τρόπο, και δε μοιάζει να συσχετίζει τη συνακόλουθη σύγχυση και μοναξιά του, με την έλλειψη γνώσης του για το τι είναι αγάπη.

Λέο Μπουσκάλια...

window trees

If I was young ,I'd flee this town
I'd bury my dreams underground
As did I,we drink to die, we drink tonight

far from home

Η ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΝ

Κοίτα το παιχνίδι που παίζεται σήμερα,
είναι ατελές...
Σου μιλάει ένας όμορφος,με άσχημο πρόσωπο,
κι εσύ ακούς προσεκτικά και καλά τους κανόνες,συγκεντρωμένη στη φωνή του μόνο.
Και στο στόχο.
Ο στόχος είπαμε είναι να μη το φτάσεις ποτέ,
η καθυστέρηση των απολαύσεων
και δύο χείλη ταλαντεύνται ακαθόριστα μέσα σ ένα μικρό πεδίο για όσο αντέξει...
Λογάκια και λογάκια και λογάκια
και ετοιμόλογοι ιππότες στάζουν μέλι,
απ το στόμα κι απ το βλέμμα κι απο το άγγιγμα.
Ναί φίλε μου,
Όταν είναι απο καρδιάς το νοιώθεις!
Από καρδιάς δεν υπάρχουν προβλήματα στη ρόδα,ούτε εκφραστικά!
Κι αν καθυστερεί η αμοιβαιότητα, δεν είναι θέμα!
Για την απόλαυση κάτι λέγαμε και τα παιχνίδια...
Θα φανεί όμως...
Θα φανεί!
Και όταν αυτό συμβαίνει μένουν εκεί και δε χορταίνουνε τα μάτια τους.
Ούτε τις λέξεις.
Ούτε και αυτά που δεν χρειάζεται να λεγχθούν!
Έτσι απλά προκύπτουν
μέσα σε μία ευτυχή σύμπτωση.


ΥΓ.Τον φτάσαμε το στόχο στο παιχνίδι,
ας έρθεις μια μέρα χωρίς κανόνες να τον χάσουμε.
Για την καθυστέρηση των απολαύσεων,πάλι...

από τον άνθρωπο που με κατάλαβε.

http://www.youtube.com/watch?v=jkaMiaRLgvY&ob=av2n

cada dia

                                                                   cada dia pienso en ti
                                                                pienso un poco mas en ti
                                                                 despedazo mi corazon
                                                                 se destruye algo de mi
                                                                  cada dia pienso en ti
                                                               pienso un poco mas en ti
                                                                cada vez que sale el sol
                                                                busco un algo de valor
                                                                    para continuar asi
                                                                y te veo asi no te toque
                                                                 rezo por ti cada noche
                                                                 amanece y pienso en ti
                                                                 y retumba en mis oidos
                                                                 el tic-tac de los relojes
                                                                  y sigo pensando en ti
                                                                     y sigo pensando...

απο Ελλάδα

                                               είναι κάποιες φορές που θές να φύγεις..
                                            αλλά οι μυρωδιές είναι που σε κρατάνε πίσω
                                                             αναιρείς όλα τα άσχημα
\                                                                  και μένεις εδώ.